Prudentius – Liber Cathemerinon

De vroegchristelijke dichter Aurelius Prudentius Clemens, geboren omstreeks 348 in de Romeinse provincie Hispania Tarraconensis (nu Noord-Spanje) en gestorven na 405, waarschijnlijk niet later dan 413, wordt algemeen gezien als de grootste Latijnse dichter van de late Oudheid. Zijn werken, die een sterk apologetisch karakter vertonen, bleven tot ver in de Middeleeuwen populair en enkele van zijn hymnen hebben hun weg gevonden in het getijdengebed.
Het Liber Cathemerinon is een reeks van twaalf hymnen, die gebeden en lofzangen bevatten en waarvan de meeste zijn geordend naar de tijd van de dag of de liturgische tijd van het jaar. In dit dichtwerk poogt Prudentius de orthodoxe geloofsleer uit te dragen op een wijze die voor zijn niet-gelovige tijdgenoten verstaanbaar is: door aan te sluiten bij hun leeservaring die bestond uit het lezen van de grote antieke Romeinse schrijvers.
In deze uitgave van het Liber Cathemerinon wordt de Latijnse tekst geflankeerd door de Nederlandse vertaling van drs. N.M. Mantje en gevolgd door diens essay De dood zal niet meer zijn. Over het Liber Cathemerinon als casus van geloofsonderricht. Hierin wordt de dichter in het kader van zijn tijd geplaatst, wordt er aandacht geschonken aan de klassieke literaire bronnen van het dichtwerk en worden de verschillende theologische thema’s die Prudentius heeft willen verwoorden, nader geanalyseerd. Rode draad in het essay is de vraag wat hedendaagse geloofsverkondigers kunnen leren van de aanpak van Prudentius.

Nico M. Mantje (1958, Haarlemmermeer) is priester van het bisdom Haarlem-Amsterdam en classicus. Na de studie klassieke talen in Leiden volgde hij de postdoctorale opleiding journalistiek aan het Robert Schuman Instituut in Brussel; zijn priesteropleiding heeft hij gevolgd aan de seminaries Rolduc en Bovendonk.