Honderd jaar Fatima

Elke maand kwam ze terug en de laatste keer, 13 oktober, deed ze voor een minstens 50.000-koppige menigte een wonder dat zijn weergave niet heeft in twee duizend jaar christendom: het zonnewonder.

Daarmee onderstreepte Zij het uitzonderlijke belang van de boodschappen die ze de kinderen had gegeven voor Kerk en mensdom en die dan ook moeten worden begrepen tegen het decor van dit verbijsterende evenement.

Ze zei en voorspelde onrustbarende dingen. Toch was haar verschijnen aan de onbedorven, onbevangen kinderen een lente-achtige romance. Een stukje hemel raakte de aarde aan en straalde door zelfs in de alarmerendste van haar mededelingen en aanmaningen.

Hoe dieper we doordringen in haar boodschappen, hoe duidelijker het wordt dat zij steeds urgenter worden en bedoeld zijn als oriëntatie en reddingsboei voor Kerk en wereld, in een tijd dat de machten van de duisternis een ongehoorde poging doen de zielen in het eeuwige ongeluk te storten en de wereld in chaos en destructie.

Er is veel meer aan de orde dan het “derde geheim”. Maar de duisternis zal tenslotte uitlopen op een moreel en religieus herstelde beschaving die God en Zijn Kerk zal hebben teruggevonden. De rol van de Moeder Gods daarbij en haar bescherming zullen dan blijken.

Dr. van den Aardweg heeft op zijn vakgebied, psychologie en psychotherapie, boeken geschreven die in meerdere talen zijn vertaald. Over een onderwerp op het grensgebied van psychologie en religie gaat zijn studie over verschijningen van zielen uit het vagevuur, Hongerende Zielen (De Boog, 2008; Hungry Souls, Charlotte NC: TAN). Sinds lang heeft hij zich in “Fatima” verdiept; in 1988 verscheen zijn Fatima 1917 (Brugge: Tabor), waarvoor zuster Lucia, de oudste zieneres, een kleine beschouwing schreef. Sindsdien is er veel rondom “Fatima” gebeurd.